ความรักจากแม่
เราทุกคนมาถึงวันนี้ได้ ก็เพราะมีความรักอันยิ่งใหญ่ของผู้หนึ่งอยู่เบื้องหลัง นั่นคือความรักของแม่ ปราศจากความรักของแม่ เพียงแค่จะเกิดมาเป็นมนุษย์อันเป็นโชคประเสริฐยิ่ง ก็เป็นไปไม่ได้แล้ว มิไยต้องเอ่ยถึงความเติบโตทางกาย ความเจริญงอกงามทางใจ ความสุข และความสำเร็จ ทั้งในอดีต ปัจจุบัน และอนาคต ล้วนเกิดขึ้นได้ก็เพราะความรักของแม่เป็นองค์ประกอบสำคัญ
แม่เป็นคนแรกที่ทำให้เราสัมผัสรู้ถึงความรัก เป็นรักที่ช่วยเติมเต็มหัวใจของเรา และทำให้เรามีรักที่จะมอบให้แก่ผู้อื่น แม้ว่าบางครั้งความคลางแคลงสงสัยจะเกิดขึ้นในใจเราว่า แม่รักลูกเท่ากันจริงหรือ แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่า ถึงแม้แม่จะรักเราน้อยกว่าพี่น้อง แต่ก็ไม่มีใครในโลกนี้ที่รักเราเท่าแม่แล้ว ยังจะมีความรักของคนอื่นอีกหรือที่เทียบเท่าความรักของแม่ได้
ในทำนองเดียวกัน แม้ว่าบางครั้งแม่จะโกรธเรา ไม่เป็นธรรมกับเรา รุนแรงกับเรา แต่นั่นก็เทียบไม่ได้กับความดีที่ท่านได้ทำกับเรา ท่านทำดีกับเรานับหมื่นนับแสนครั้ง แต่อาจพลาดพลั้งเพียงไม่กี่ครั้ง หากเราฝังใจในความไม่ดีของท่านจนรู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจ ใช่หรือไม่ว่านั่นเป็นเพราะเราเลือกจดจำส่วนน้อยนิดที่พลั้งพลาดนั้น จนมองไม่เห็นความดีอันมากมายมหาศาลที่ท่านได้ทำกับเรามาทั้งชีวิต
วันแม่เป็นอีกวันหนึ่งที่เราควรรำลึกถึงบุญคุณของแม่ นอกเหนือจากวันเกิดซึ่งเป็นวันที่แม่ต้องทนทุกข์อย่างยิ่งเพื่อให้กำเนิดเรา เป็นอีกวันหนึ่งที่เราควรตระหนักว่าเวลาของท่านเหลือน้อยลงทุกที ในขณะที่ท่านยังอยู่กับเรา จึงไม่ควรปล่อยให้โอกาสทองหลุดมือไป ควรรีบใช้โอกาสนี้ทำสิ่งดี ๆ ให้แก่ท่าน รวมทั้งดูแลท่านให้มีความสุขขณะที่ยังมีสุขภาพดีอยู่ หรือดูแลรักษาท่านในขณะป่วยไข้ ดีกว่าที่จะพยายามยื้อชีวิตท่านเมื่อความตายใกล้มาถึง ซึ่งเท่ากับเป็นการยื้อความทุกข์ทรมานของท่านให้ยืดยาวออกไป หรือไม่ก็ทำงานศพของท่านให้ยิ่งใหญ่ ทำบุญให้แก่ท่านอย่างมากมาย แต่ละเลยท่านในยามที่ท่านยังมีชีวิตอยู่ ส่วนผู้ที่สูญเสียแม่ไปแล้ว การรำลึกถึงความรัก ความดี และความเสียสละของท่านก็สูญเปล่าไม่ อย่างน้อยก็เป็นแรงบันดาลใจให้เราอยากทำความดียิ่งขึ้น
ในทำนองเดียวกันวันแม่ยังเป็นวันที่แม่ควรใคร่ครวญถึงลูกด้วยว่า เราได้ทำหน้าที่ต่อลูกอย่างเต็มที่หรือยัง ได้มอบสิ่งที่ดีที่สุดแก่ลูกแล้วหรือไม่ แม้เราไม่สงสัยในความรักที่ตนมีต่อลูก แต่แน่ใจหรือไม่ว่า สิ่งที่เราทำกับลูก หรือเรียกร้องจากลูกนั้น มุ่งประโยชน์สุขของลูกเป็นที่ตั้ง หรือเพื่อตอบสนองความต้องการของเราเอง แม่ทุกคนอยากให้ลูกได้ดี มีสุข และประสบความสำเร็จในชีวิต แต่บ่อยครั้งครั้งก็มีเงื่อนไขว่า ต้องดี สุข และสำเร็จในแบบของแม่ ยอมรับไม่ได้ที่ลูกจะดี สุข และสำเร็จในแบบของลูก ในที่สุดจึงกลายเป็นการสร้างความทุกข์ให้แก่ทั้งสองฝ่าย
ความหวังดีนั้นสามารถทำร้ายคนอื่นได้ ข้อนี้รวมถึงความหวังดีที่แม่มีต่อลูก ทั้งนี้เพราะเมื่อยึดติดถือมั่นในความหวังดี ว่าลูกต้องเป็นอย่างนี้ ๆ เท่านั้น ก็ย่อมตามมาด้วยการบังคับและยัดเยียด โดยไม่ฟังลูก ลูกจึงกลายเป็นสิ่งรอบรับและตอบสนองความฝันของแม่ และอาจเป็นอีกหลายอย่าง แต่อย่างเดียวที่ลูกไม่ได้เป็นคือ เป็นตัวของตัวเอง หรือมีชีวิตที่เป็นของตนเอง เป็นได้แค่ไม้ดัด ไม่ใช่ต้นไม้ที่เติบโตอย่างอิสระและเต็มศักยภาพ หนักกว่านั้นคือ ลูกไม่รู้จักตนเอง ไม่รู้ว่าตนต้องการอะไร จึงง่ายที่จะมีชีวิตอย่างหุ่นยนต์ กลไก ร้ายกว่านั้นคือเป็นดังจอกแหนที่ล่องลอยไปตามยถากรรมสุดแท้แต่กระแสน้ำจะพาไป
คนจำนวนไม่น้อยขาดความรักจากพ่อแม่ในวัยเด็ก อาจเป็นเพราะเป็นเด็กกำพร้า เมื่อกลายเป็นแม่ จึงพร่องความรัก ไม่สามารถให้ความรักแก่ลูกได้เต็มที่หรืออย่างแม่คนอื่น ๆ ลูกจึงพึงเห็นใจแม่หากท่านเรียกร้องจากลูกมากมายจนดูเหมือนไม่รู้จักพอ หรือระบายอารมณ์ใส่ลูกอยู่เนือง ๆ เพราะนั่นคือการเรียกร้องความรักจากลูกเพื่อเติมเต็มหัวใจแม่นั้นเอง ขณะเดียวกันแม่เองก็พึงตระหนักว่า การเรียกร้องความรักจากใคร ย่อมไม่อาจได้ความรักมาเติมเต็มอย่างแท้จริง ต่อเมื่อเป็นฝ่ายให้ความรักก่อน จึงจะได้รับความรักกลับมา ดังนั้นแทนที่จะเรียกร้องจากลูกอย่างไม่จบสิ้น ควรตั้งสติและกลับมาเป็นฝ่ายให้อีกครั้งหนึ่ง นั่นคือให้ความสุขแก่ลูก โดยนึกถึงลูกเป็นที่ตั้ง ไม่เอาอารมณ์และความต้องการของตนเป็นใหญ่
ความรักอันยิ่งใหญ่นั้นมีอยู่ในหัวใจของแม่ทุกคน สำหรับบางคนความรักนั้นอาจอยู่ลึกหรือถูกกดทับเพราะความเจ็บปวดในอดีตหรือเพราะความอ่อนแอพลั้งเผลอ แต่เมื่อใดที่ความรักนั้นถูกน้อมนำมาสู่จิตสำนึก ก็จะบันดาลใจให้ทำความดีอันยิ่งใหญ่ และนำความสุขที่แท้มาให้ทั้งแก่ลูกและแก่ตนเอง
โลกนี้และชีวิตนี้จึงงดงามได้เพราะความรักของแม่
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น